A Resonancia Magnética Nuclear (RMN) é unha espectroscopia específica de nuceli (nuclear) que ten aplicacións de gran alcance en ciencias físicas, química e industrial. A RMN usa un imán grande (Magnético) para sondar as propiedades de xiro intrínseco dos núcleos atómicos. Como todas as espectroscopías, a RMN usa un compoñente da radiación electromagnética (ondas de radiofrecuencia) para promover as transicións entre os niveis de enerxía nuclear (Resonancia).

Hoxe en día, a RMN converteuse nunha sofisticada e potente tecnoloxía analítica que atopou unha variedade de aplicacións en moitas disciplinas da investigación científica, a medicina e varias industrias. A espectroscopia moderna de RMN vén facendo fincapé na aplicación en sistemas biomoleculares e xoga un papel importante na bioloxía estrutural. Co desenvolvemento de metodoloxía e instrumentación nas últimas dúas décadas, a RMN converteuse nunha das técnicas espectroscópicas máis potentes e versátiles para a análise de biomacromoléculas.

O imán RMN é sen dúbida a parte máis importante do espectrómetro RMN. O imán RMN é un dos compoñentes máis caros do sistema de espectrómetro de resonancia magnética nuclear. A tecnoloxía de imáns RMN evolucionou considerablemente desde o desenvolvemento da RMN. Os primeiros imáns RMN eran núcleos de ferro permanentes ou electroimáns que producían campos magnéticos inferiores a 1,5 T. Hoxe en día, a maioría dos imáns RMN son do tipo supercondutor.